ترس از جرم و عدم امنیت
زهره غلامعلی زاده
یکی از موارد بزهکاری در شهرها، در واقع، گسترش نوعی بزهکاری “روزمره” است که از تعداد قابل توجهی سرقت، انواع تعرض ها در وسائط حمل و نقل عمومی( اتوبوس ها و متروها) و به ویژه انواع خشونت تشکیل می شود.این گونه بزهکاری به گسترش احساس عمومی ناامنی ناشی از ترس از جرم کمک کرده است.
افزایش خشونت در شهرها به طور گسترده ای به توسعه حفاظت از اشخاص، انواع پلیس خصوصی در بانک ها، موسسه های مالی، کارکنان و رانندگان خودروهای حمل پول، بازار طلافروشان، و حتی در فروشگاه های بزرگ و …کمک کرده است.
نگرانی های ترس از جرم، در میان مردم و در اجتماع با شدت یکسانی احساس و درک نمی شود و برحسب محیط های اجتماعی، فرهنگی و… در نوسان است.در این میان طبقات متوسط جامعه که نسبت به ناامنی حساس تر هستند در این مورد مهم هستند. ترس از جرم برحسب سن و جنس متفاوت است.اشخاص کهنسال و زنان بیشتر از دیگران از جرم وحشت دارند که این موضوع نه تنها نتیجه مقاومت فیزیکی کمتر، بلکه ناشی از انزوای آنان است.
زنان جوان از تعرض های جنسی، کیف زنی، زورگیری و …در محیط های خلوت وحشت دارند و بدین ترتیب خود را به اندازه کافی محافظت شده و امن احساس نمی کنند.
برای حل این مشکل و ایجاد امنیت در سطح جامعه یکی از راهکارها، رسانه ها و تاثیر آنها می باشد.در عین حال که باید به مردم برای مراقبت از خود و اموالشان آگاهی و بیداری بدهند، وقتی یک جرم هم اتفاق می افتد نباید به طور وسیع به آن دامن بزنند و بدین ترتیب ترس و دلهره را در میان مردم بیشتر کنند.
از دیگر راهکارها افزایش همکاری نیروهای انتظامی و پلیس در سطح شهر برای ایجاد امنیت بیشتر خصوصا در مناطقی که جرم خیز هستند مانند محله های جرم خیز، مکان هایی که در آن احتمال وقوع جرم بیشتر است و….و دستگیری افراد بزهکار و تحویل آنان به مراجع قانونی و اتخاذ تصمیم متناسب با شخصیت مرتکب و جرم ارتکابی از سوی مراجع قانونی.
همچنین مسوولین شهرسازی و شهرداری نیز می بایست در جهت ایجاد امکانات متناسب در مکان هایی که احتمال وقوع جرم در آن بیشتر است مانند نورانی کردن جاهای تاریک، ایجاد فضای سبز در مکان هایی که مخروبه و متروکه هستند و بلاصاحب می باشند و….
منبع: جرم شناسی نوشته ژرژ پیکا، ترجمه علی حسین نجفی ابرندآبادی، انتشارات میزان، ۱